>
text-wrap-mde:nwrap;"
>晚上回了棠苑,陆翊璟吐了很久,才堪堪减轻身体的疼痛。
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>他擦去眼角的泪,走到庭院看向雪夜中的一轮弯月。
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>再过九日,自己就要离开这个世界。
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>是不是已经等不到月圆之时了?
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>陆翊璟睫毛轻颤,正要转身回屋休息,却听到一墙之隔的庭院内,又传来似是而非的暧昧声。
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>“琉璃,轻点……别被翊璟瞧见了……”
text-wrap-mde:nwrap;"
>
text-wrap-mde:nwrap;"
>“他还是个孩子,没事。”